EN 1149-5

EN 1149-5  Odzież ochronna chroniąca przed elektrycznością statyczną (rozpraszająca ładunek elektryczny).

Odzież antystatyczna jest przeznaczona do stosowania w strefach zagrożonych wybuchem.
Podstawowe wymagania wobec odzieży ochronnej, używanej w strefie zagrożenia wybuchem:

• brak elektryzowania się w stopniu mogącym spowodować wyładowania z odzieży lub naelektryzowanego od niej ciała człowieka, wywołującego zapłon atmosfery wybuchowej

• zapobieganie niebezpiecznym wyładowaniom ze spodnich warstw odzieży.
  Jeżeli mamy do czynienia z materiałami, które zawierają przędzę elektroprzewodzącą w postaci równoległych nitek bądź siatki, odległość pomiędzy nitkami elektroprzewodzącymi w jednym kierunku nie może
  przekraczać 10 mm dla poszczególnych elementów odzieży.

W dokumencie określone są wymogi związane z konstrukcją samej odzieży. Powinna ona pokrywać całe ciało w trakcie jej użytkowania, w tym zarówno w trakcie wykonywania standardowych czynności, jak i podczas schylania się. Dodatkowym zastrzeżeniem jest konieczność zapewnienia pełnej swobody ruchów, nawet w pełnym zapięciu. Jeśli odzież wykonana jest z układu kilku tworzyw, materiał elektrostatyczny musi koniecznie stanowić jej zewnętrzną warstwę. Zapięcia wykonane z materiałów elektroprzewodzących, w tym między innymi guziki, zamki i zatrzaski mogą być zastosowane wyłącznie wtedy kiedy są przykryte materiałem antyelektrostatycznym. Co więcej, użytkownik musi być odpowiednio uziemiony, za sprawą obuwia umożliwiającego rozpraszanie elektryczności statycznej do podłoża. Odzież ochronna tego typu ma za zadanie chronić przed zapalającym wyładowaniem (powstaniem iskier), towarzyszącym na przykład otarciu się łokciem lub kolanem o ścianę bądź podobną powierzchnię lub obiekt. Jest to kwestia najwyższej wagi podczas pracy z substancjami łatwopalnymi, takimi jak gaz ziemny czy benzyna. Właściwości użytkowe materiału określa się na podstawie jego powierzchniowej rezystywności, rezystancji i zaniku ładunku.

Producent tego rodzaju odzieży ma obowiązek dołączenia do wyrobu instrukcji o odpowiedniej treści określającej sposób jej użytkowania i wszelkie metody zachowania zasad bezpieczeństwa w strefach zagrożonych wybuchami lub w pobliżu materiałów łatwopalnych. Tego rodzaju odzież jest używana w środowisku pracy, w którym istnieje ryzyko wybuchu i pożaru. Jednak nie nadaje się do środowisk roboczych wzbogaconych w tlen. Nie zapewnia absolutnej ochrony przed porażeniem elektrycznym. Certyfikacja EN 1149-5 nie jest wystarczająca w kontekście prac z elektroniką niewielkich rozmiarów bądź podobnie czułą (mikrochipami, płytkami drukowanymi, zespołami telefonów komórkowych itp.). Do tego rodzaju prac wymagana jest odzież ochronna certyfikowana na zgodność z wymogami normy EN 61340.

 Norma  EN 1149-5 określa również wymagania odnośnie konstrukcji odzieży.

• Odzież rozpraszająca ładunek elektryczny powinna pokrywać całe ciało w czasie jej użytkowania, w tym również podczas wykonywania standardowych czynności i pochylania się. Jednocześnie nie powinna ograniczać wykonywania ruchów, nawet gdy jest zapięta zgodnie z zaleceniami producenta.
• Jeżeli odzież wykonana jest z układu materiałów, materiał elektrostatyczny powinien stanowić jej zewnętrzną warstwę.
• Zapięcia z materiałów elektroprzewodzących, np. zamki błyskawiczne, guziki, zatrzaski mogą być stosowane pod warunkiem, że są przykryte materiałem antyelektrostatycznym.
• Odzież spełniająca wymagania normy powinna być oznaczona logo tej normy.