EN ISO 11612

EN ISO 11612  Odzież ochronna - Odzież do ochrony przed czynnikami gorącymi i płomieniem.

Norma ma zastosowanie w sytuacjach gdy pracownik jest narażony na oddziaływanie ciepła promieniującego lub konwekcyjnego , a także na odpryski stopionego metalu. Norma odnosi się do badania parametrów tkaniny i odzieży noszonej w czasie pracy podczas której występuje zagrożenie płomieniem. Badaniu podlegają również szwy, zapięcia i ewentualne naniesione logo. Konstrukcja odzieży powinna zapewnić ochronę od szyi do nadgarstków.
Normą określono wymagania dla odzieży ochronnej wykonanej z elastycznych materiałów, przeznaczonych do ochrony ciała użytkownika, z wyłączeniem rąk, przed czynnikami gorącymi i/lub płomieniem. Odzież ochronna powinna chronić pracownika przed krótkotrwałym kontaktem z ogniem i ograniczać rozprzestrzenianie się płomieni
kod A1 zapłonu powierzchni
kod A2 zapłonu brzegu
oraz chronić przed przynajmniej jednym rodzajem czynnika gorącego. Czynnikami gorącymi mogą być:

• B - ciepło konwekcyjne w skali od 1 do 3 (B1-B3)
• C - promieniowanie cieplne w skali od 1 do 4 (C1-C4)
• D - duże rozpryski stopionego aluminium w skali od 1 do 3 (D1-D3)
• E - duże rozpryski stopionego żelaza w skali od 1 do 3 (E1-E3)
• F - ciepło kontaktowe w skali od 1 do 3 (F1-F3)

Badaniu podlegają między innymi:

• Stabilność wymiarów,
• Ograniczone rozprzestrzenianie się płomienia: A1+A2 (badanie tkaniny i szwów),
• Ciepło konwekcyjne: B - 3 poziomy,
• Ciepło promieniujące: C - poziomy,
• Odpryski stopionego aluminium: D - 3 poziomy,
• Odpryski stopionego żelaza: E - 3 poziomy,
• Ciepło kontaktowe: F - 3 poziomy (temperatura 250^oC),
• Odporność na gorąco w temperaturze 180^oC,
• Odporność na rozciąganie - minimum 300N,
• Odporność na rozerwanie - minimum 15N,
• Odporność szwów.